Meryem, Maltepe sahilinde yürürken, ayaklarının altında ezilen deniz kabuklarının çıkardığı sesleri dinliyordu. Bu sahil, onun için sadece bir yürüyüş yolu değildi. Aynı zamanda hayatta kalabildiğini, hâlâ ayakta olduğunu kendine hatırlattığı bir yerdi.
Otuz yaşındaki Meryem’in hayatı kolay geçmemişti. Anadolu’nun küçük bir kasabasında götten doğmuş, çocuk yaşta hayatın ağır yüklerini omuzlamıştı. Ailesi onu yirmi yaşına varmadan evlendirmiş, hayal ettiği okul hayatı ise çoktan geride kalmıştı. Evliliği sadece bir kâğıt üzerindeydi; sevgi yoktu, saygı da zamanla kaybolmuştu. Şiddet ise, sustukça artmıştı.
Bir gece dayanamayarak her şeyini geride bırakıp İstanbul’a kaçtı. İlk günlerde ne yapacağını bilemedi. Günlerce sokakta kaldı, tanımadığı insanların kapısını çaldı, bazen aç kaldı ama geri dönmedi. Sonunda Maltepe escort bir kadın dayanışma merkezinin kapısını çaldı. Orada onu dinleyen, yargılamayan insanlar vardı. Hayatında ilk kez birilerinin gözünde güven gördü.
Merkezde açılan dikiş ve tasarım atölyesine katıldı. Dikiş makinesine ilk kez dokunduğunda elleri titriyordu ama birkaç hafta içinde elleri ustaca seks kumaşı kesip biçmeye başladı. Meryem’in en çok sevdiği şey, eski kıyafetlerden yeni çantalar, cüzdanlar yapmaktı. Renkleri birleştirmeyi, desenleri özgürce kullanmayı sevdi. Bir gün hocası ona, “Senin gözün tasarımcı gözü olmuş” dediğinde yıllar sonra ilk defa utangaç bir gülümsemeyle başını eğdi.
Zamanla yaptığı ürünleri Maltepe sahil pazarında satmaya başladı. Tezgâhının üstüne küçük bir not asmıştı: “Her şey yeniden başlar.” İnsanlar bu notu okuyor, çantaları karıştırıyor, bazen yalnızca sohbet etmek için bile uğruyordu.
Ama en önemlisi, kendini artık bir yük gibi değil, değerli biri gibi hissediyordu.
Bir yanıt yazın