Kartal escort hafif sisli sabahlarında, 32 yaşındaki Yasemin her zamanki gibi sessizce uyanıyordu. İstanbul’un kalabalık ve yorucu temposu içinde, kendi ayakta kalma savaşını veriyordu. Küçük, eski ama sıcak bir apartman oral dairesinde tek başına yaşıyordu. Ailesi Balıkesir’deydi, ama o yıllar önce “kendi ayaklarım üzerinde duracağım” diyerek İstanbul’a taşınmıştı. O günden beri, ne dönmek aklından geçti ne de pes etmek.
Üniversitede sosyoloji okumuştu. Mezun olduktan sonra bir sivil toplum kuruluşunda çalışmaya başlamış, kadın hakları ve dezavantajlı gruplar üzerine projelerde yer almıştı. Ancak pandemiyle birlikte işini vip kaybetmiş, ardından uzun süre iş bulamamıştı. Şimdi, geçici bir süreliğine bir kargo firmasında gece vardiyasında çalışıyordu. Vücut saati bozulmuştu ama fatura tarihleri değişmiyordu.
Kartal sahiline yakın bir kafede bazen sabah kahvesini içiyor, laptopunu açıp hayalini kurduğu sosyal projeler için taslaklar yazıyordu. “Bir gün kendi derneğimi kuracağım” diyordu hep kendine. Ama şimdilik kira, doğalgaz ve temel ihtiyaçlar, tüm enerjisini tüketiyordu. Komşusu yaşlı kadınla yaptığı beş dakikalık sohbetler bile bazen gününün tek sıcak anı oluyordu.
Bir akşam, vardiyadan dönerken, Kartal Meydanı’nda yerde duran, içi dolu bir defter buldu. Açtığında bir lise öğrencisinin günlük notlarıyla karşılaştı. Sayfalarda, “Hayat çok zor, ama yazmak iyi geliyor,” yazıyordu. Kendinden eskort bir parça buldu o satırlarda. Ertesi gün defteri okulun kayıp eşya kutusuna teslim ederken içi umutla dolmuştu. O gün karar verdi: Yazacak, anlatacak ve belki birilerine ilham olacaktı.
Yasemin, Kartal escort sabah sislerinin, akşam deniz esintilerinin arasında yeniden şekilleniyordu. Hayat ona her zaman kolay davranmamıştı ama o asla vazgeçmemişti. Şimdi geceleri çalışıyor, gündüzleri hayallerini besliyordu. Belki her şey bir anda değişmeyecekti ama kendisi değişiyordu. Ve bazen, sadece bu bile yeterdi.
Bir yanıt yazın