Elvan, 22 yaşındaydı. Çekmeköy escort ara sokaklarında kaybolmuş bir hayatın içindeydi. Herkes onu tanıyordu ama kimse adını bilmezdi. Sadece götten geceleri görünür olurdu; sabahları ise gözlerden, sorulardan ve yargılardan uzaklaşmak için gölgelere sığınırdı. O, toplumun sıklıkla sustuğu ama sessizce yargıladığı biriydi: bir hayat kadını.
Oysa Elvan’ın hikayesi, herhangi bir genç kızın hikayesi kadar sıradan başlamıştı. Diyarbakır’ın bir köyünde doğmuştu. Küçük yaşta annesini seksi kaybetmiş, üvey annesinin sertliğiyle büyümüştü. Eğitim yarım kalmış, hayaller boğulmuştu. 17 yaşında evden kaçmak zorunda kaldı. Önce Mersin, ardından İstanbul derken, soluğu Çekmeköy’de aldı.
İstanbul başlangıçta umut gibiydi. Bir kafede işe girdi ama asgari ücret geçimine yetmiyordu. Kalacak yeri yoktu. Bir gece otobüs durağında uyurken tanımadığı bir kadın yaklaştı. “İstersen bir geceliğine benimle gel, sabah ne yapacağını düşünürsün” dedi. Elvan o gece, istemeyerek de olsa bu hayatın kapısından içeri adım attı.
Zamanla geceler onun gerçeği oldu. Sabahlar ise pişmanlığın ve tükenmişliğin saati. İnsanlar milf yanından geçerken gözlerini kaçırıyor, ama içten içe onu yargılıyordu. Hiç kimse onun neden orada olduğunu sormamıştı.
Bir sabah, Çekmeköy meydanında bir duyuru gözüne ilişti:
“Kadın Dayanışma Merkezi – Psikolojik destek, barınma yardımı, meslek kursları.”
Önce güldü. “Kim bana yardım eder ki?” dedi içinden. Ama bir hafta sonra o kapının önündeydi.
İçeri girdiğinde bir kadın ona “Elvan, senin için buradayız,” dedi. O an, yıllardır içinde milf tuttuğu gözyaşları boşaldı. İlk defa yargılanmamış, ilk defa sadece bir “insan” gibi görülmüştü.
O merkezde terzilik kursuna başladı. Her gün sabah uyanmak için bir sebebi oldu. Hayatındaki her küçük adım, onun için büyük bir mücadeleydi. Ama artık yürüyordu.
Elvan hâlâ aynı mahalledeydi, ama artık sokakta değil; umutla dolu bir odada kendi geleceğini dikiyordu. Çekmeköy ona acıyı da göstermişti, ama belki de yeniden başlamayı da burada öğrenecekti.
Bir yanıt yazın