Nisan, 22 yaşındaydı. Her gün Çekmeköy escort dar ve sessiz sokaklarında, başı önde yürürken dikkat çekmemeye çalışırdı. Gündüzleri görünmez olmayı, geceleri ise görünmek zorunda kalmayı çoktan seks öğrenmişti. Bu şehrin ona sunduğu tek şey, hayatta kalmanın yollarını kendi başına aramaktı. Çünkü Nisan, bir hayat kadınıydı. Ama kimse onun hikâyesini sormazdı. Sadece hüküm verir, gözlerini kaçırır, ardından unuturdu.
Oysa her şey böyle başlamamıştı. Nisan, Mardin’in küçük bir köyünde doğmuştu. Kalabalık bir ailenin en büyük kızıydı. Hayalleri büyüktü; öğretmen olmak, çocuklara milf umut vermek istiyordu. Ancak hayat, onun planlarını dinlemiyordu. 15 yaşında okuldan alındı. 17 yaşında istemediği bir evliliğe zorlandı. Kaçtı. İstanbul’a geldiğinde cebinde sadece 50 lira ve annesinden sakladığı bir fotoğraf vardı.
İlk zamanlar iş bulmaya çalıştı. Temizlik yaptı, bir kafede çalıştı. Ama ev kiraları, geçim derdi ve yalnızlık ağır geldi. Barınacak yeri kalmayınca, bir kadın ona “yardım” teklif etti. O geceden sonra Nisan’ın hayatı kondom bir daha eskisi gibi olmadı. Geceleri sokak lambalarının altında beklerken, içinden sessizce dua ederdi. Kimseye belli etmezdi ama her sabah ağlardı. Aynada kendine bakamadan güne başlamak bir alışkanlık olmuştu.
Bir gün, Çekmeköy metrosunun çıkışında bir afiş dikkatini çekti:
“Kadın Dayanışma Evi: Ücretsiz kurslar, psikolojik destek, barınma yardımı”
İki hafta boyunca cesaretini toplayamadı. Sonunda bir sabah merkezdeki kapıyı çaldı. Onu karşılayan kişi, sadece “Hoş geldin Nisan,” dedi. Ne nereden geldiğini sordu, ne de ne iş yaptığını. İlk defa, biri onu yargılamadan dinlemeye hazırdı.
O günden sonra çok şey değişti. Nisan kuaförlük kursuna başladı. Sabahları kursa, öğleden sonraları kadın merkezine gidiyordu. Hâlâ zorluklar vardı. Hâlâ geceleri çalışmak zorunda kaldığı oluyordu. Ama artık “tek yol bu” demiyordu.
Kendine bir hedef koydu: Bir gün küçük bir kuaför dükkânı açacak. Belki ilk müşterisi, kendisi olacak. Aynaya bakacak ve “başardım” diyecek.
Çekmeköy escort gri sokaklarında yürümeye devam ediyor. Ama artık her adımında bir amaç, bir direnç, bir umut taşıyor Nisan. Çünkü bazen, en karanlık yerden en parlak ışık çıkar.
Bir yanıt yazın