Nisa, 22 yaşında, Çekmeköy escort arka sokaklarından birinde eski bir binanın giriş katında yaşıyordu. Daire küçüktü, rutubet kokuyordu ve pencerenin evli esc hemen önünde bir sokak lambası bütün gece yanar, uykusuna karışan bir huzursuzluk olurdu. Ama orası onun “evi”ydi. Belki de uzun zamandır sahip olduğu tek güvenli alan.
Nisa, Sivas’ta doğmuştu. Beş çocuklu bir ailenin en büyük kızıydı. Daha 12’sindeyken kardeşlerine annelik yapmaya başlamış, okuldan sonra pazara gidip annesiyle sebze satmıştı. Lise ikinci sınıftayken okulu bırakmak zorunda kaldı. Babası işsizdi, annesi de hastaydı. Aileyi ayakta tutmak artık onun omzundaydı. Ancak bu yük fazlaydı. İstanbul’a gitmeye karar verdi, çünkü köyde umut kalmamıştı.
İlk başta temizlik işlerine girdi, gündelikçilik yaptı. Fakat geçinmek zordu. Tek başına, yabancı bir şehirde, kimsesiz kalınca çaresizlik ağır basmaya başladı. Çekmeköy escort tanıştığı bir kadın, ona “gece işlerinden” bahsetti. Önce reddetti. Ama kira gecikti, elektrik kesildi, midesi günlerce boş kaldı. Direnmekten vazgeçti. Kendi kurallarını koyarak, hiç istemediği bir hayata adım attı.
Geceleri çalışıyor, gündüzleri uyuyordu. Kimseyle konuşmuyor, kimseye güvenmiyordu. Onu görenler seks sadece yüzüne bakıyor, içindeki yaraları görmüyordu. O ise her sabah aynada kendi gözlerinin içine bakarken şu cümleyi tekrarlıyordu:
“Böyle bitmemeli.”
Bir gün Çekmeköy Belediyesi’nin açtığı kadın danışma merkezinin broşürünü gördü. Önce yırttı, attı. “Kim anlayabilir ki beni?” diye düşündü. Ama birkaç gün sonra, içindeki sessiz çığlık galip geldi. Merkeze gitti. Sessizce oturdu, dinledi. Psikolojik destek, meslek kursları, geçici iş imkânı… İlk defa gerçekten bir çıkış kapısı olduğunu hissetti.
Nisa artık haftada üç gün kuaförlük kursuna gidiyor. Hayat hâlâ kolay değil; geceleri bazen sex hâlâ işe çıkmak zorunda kalıyor. Ama fark şu: Artık bir hedefi var. “Bu işten çıkacağım. Kendi ayaklarımın üzerinde duracağım,” diyor. Geleceğe dair küçük de olsa bir umudu var.
Bir yanıt yazın