Ümraniye escort arka sokakları gece olunca sessizleşirdi. Sarı sokak lambalarının ışığı, ıslak kaldırım taşlarına yansıyor, hafif bir rüzgâr yaprakları savuruyordu. Yirmi üç yaşındaki Elif, başını kapüşonuna gömerek adımlarını hızlı attı. Soğuk, bedenini değil ruhunu titretiyordu; yaşadığı hayatın ağırlığı her adımında hissediliyordu.
Elif’in çocukluğu kolay geçmemişti. Babası onu küçük yaşta terk etmiş, annesiyle birlikte Ümraniye escort taşınmışlardı. Küçük bir ev, yüksek kira ve her geçen gün büyüyen borçlar… Lise ikinci sınıfta okulu bırakmak cimcif zorunda kalan Elif, annesine destek olmak için çeşitli işlerde çalıştı. Temizlik yaptı, garsonluk yaptı, tekstil atölyelerinde dikiş dikti. Ama kazandığı para, ne kirasını ne de annesinin ilaç masraflarını karşılamaya yetiyordu.
Bir akşam işten dönerken tanıştığı bir kadın, ona “başka yollarla para kazanabilirsin” dedi. Mecburiyet, utancını bastırmıştı.
O günden sonra geceleri Ümraniye vip escort sokaklarında dolaşmaya başladı. İnsanların küçümseyen bakışları, alaycı sözleri kalbinde derin yaralar açıyordu. Ama her sabah annesinin yüzüne bakabilmek için dayanıyordu. Aynaya bakmak en zoru oldu; artık kendi yüzünü tanıyamıyor, içinden sessizce “Bir gün her şey değişecek” diyordu.
Bir sabah, eve dönerken parkta oturan yaşlı bir kadın gördü. Kadın, düşürdüğü poşeti toplamaya çalışıyordu. Elif yardım etti. Kadın, gülümseyerek, “Evladım, hayat seni zorlamış olabilir, ama içindeki iyiliği kaybetme. O seni hayatta tutar,” dedi. Bu söz, Elif’in içinde bir kıvılcım yaktı.
Bir yanıt yazın