Yazar: admin

Üsküdar escort dar sokaklarında geceler uzun, sessizlikse bazen kulak tırmalayıcı olurdu. İşte o sessizlikte yürürdü Elif… Henüz 26 yaşındaydı, ama ruhu seks yorgun, kalbi kırık, geçmişi kanayan bir yaraydı. Hayatı boyunca tek bildiği şey; “güçlü olmak zorundasın” cümlesiydi.

Elif, Mardin’de doğmuştu. Yoksul bir ailenin üç kızından biriydi. Okula gitmek yerine erken yaşta evlendirildi. Henüz 17’sindeyken kendisinden yaşça büyük biriyle yaptığı evlilik, bir cehenneme dönüşmüştü. Şiddet, baskı, ihmal… Kaçmak dışında bir çaresi kalmamıştı. Elif, günün oral birinde çantasına birkaç parça eşya koydu, İstanbul’un yolunu tuttu. Umudu vardı, ama ne barınacak yeri, ne de tutunacak bir dalı…

İlk zamanlar garsonluk yaptı. Kadıköy’de sokak müzisyenlerine eşlik etti. Ama İstanbul acımasızdı. Kirasını ödeyemeyince sokakta kaldı. Sonunda, bir “arkadaş” aracılığıyla Üsküdar escort bazı adamların düzenlediği ortamlara gitmeye başladı. Başta sadece “birkaç gece” diyerek ikna oldu. Fakat zamanla geceler birbirini kovaladı, umut yerini çaresizliğe bıraktı.

Üsküdar Meydanı, onun adımlarını ezbere bilirdi. Mihrimah Sultan Camii’nin taş duvarlarının dibinde oturur, bazen ağlardı. Kimse fark etmezdi. Kalabalık içinde görünmeyen bir kadındı. İnsanlar göz göze gelmemek için kafalarını çevirirdi. Onu yalnızca ihtiyaç duyduklarında görürlerdi.

Bir gece, kucağında uyuyan sokak kedisini okşarken, yaşlı bir kadın ona yaklaştı. “Soğukta ne yapıyorsun burada evladım?” diye sordu. Elif cevap veremedi. Kadın bir battaniye uzattı. Sadece o an için bile olsa biri onu insan gibi görmüştü. O gece ilk defa dua etti: “Allah’ım, beni duy.”

Ertesi sabah, Validebağ Korusu’na doğru yürürken bir kadın dayanışma eskort derneğinin afişini gördü. İçeri girip yardım istedi. Kolay olmadı ama pes etmedi. Aylarca terapi aldı, bir aşevi gönüllüsü oldu. Temizlik işleri yaptı. Para biriktirdi.

Bugün Elif, aynı dernekte çalışan, sokaktaki kadınlara ulaşmaya çalışan biri. Hâlâ geceleri zor uyuyor. Ama artık yalnız değil. Yalnızca hayatını değil, bir kimliğini de geri kazandı.

Üsküdar escort dar sokaklarında, geceleri sessizliğe bürünen bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu Ceren. Henüz 24 yaşındaydı ama omuzlarındaki yük 40 yıllık gibiydi. Her sabah saat dörde seks doğru eve döner, üzerindeki makyajı silip, bedenini sıcak suyun altında biraz olsun hafifletmeye çalışırdı. Aynaya her baktığında, sanki kendiyle değil, başka biriyle göz göze gelirdi.

Hayat ona küçükken sırtını dönmüştü. Çocuk yaşta ailesi tarafından akrabalarının yanına bırakılmış, oradan da yetimhaneye düşmüştü. Sevgi nedir bilmeden büyümüş, hayatta tek öğrendiği şey güçlü durmaktı. İstanbul’a ilk geldiğinde 18 yaşındaydı. Kadıköy’de bir kafede milf işe girmişti ama evsizdi. Sokaklarda, parklarda, bazen de sabaha kadar açık kafelerde oturarak uyuyordu. Zamanla bu şehir onu yutmuştu.

Bir akşam Kuşkonmaz Camii’nin önünde otururken, bir kadın yanına gelip onu “kurtarmayı” teklif etti. O an için bu teklif bir çıkış gibi görünse de, aslında çok daha eskort derin bir karanlığın kapısını aralıyordu. Ceren kendini hayat kadını olarak buldu. Başta “sadece geçici” dedi, “birkaç ay idare ederim”… Ama yıllar geçmişti.

Artık Üsküdar sokaklarında tanınan bir yüzdü. Bazıları onu hor görür, bazıları ise acıyarak bakardı. Ama kimse gözlerinin içine bakıp onun da bir insan olduğunu hatırlamazdı.

Bir gece, Salacak Sahili’nde denize bakarken yanına küçük bir kız çocuğu geldi. “Ağlıyor musun abla?” dedi. Ceren şaşırdı. Çocuk dürüsttü. O anda, çocukluğunu hatırladı. Onun da bir zamanlar saçları örgülü, gözleri umutla dolu bir çocuk olduğu aklına geldi. İçindeki bir şey kırıldı.

Ertesi sabah kendini Üsküdar escort bir kadın sığınma merkezinin kapısında buldu. İlk kez yardım istemekten utanmadı. İçeri girdiğinde kalbinin atışı değişmişti. İlk adımı atmıştı. Geçmişini geride bırakması kolay olmadı ama artık bir hedefi vardı: yeniden başlamak.

Şimdi Ceren, merkezin temizlik işlerinde çalışıyor. Kendi parasını kazanıyor. Geceleri sahile sadece denizi dinlemek için gidiyor. Gözlerinde hâlâ hüzün var ama artık o hüzne eşlik eden bir umut da var.

Üsküdar escort sahilinde, Kız Kulesi’ne bakan bir bankta her akşam aynı kadın oturuyordu. Adı Elif’ti. Henüz 26 yaşındaydı ama gözlerinin götten çevresindeki çizgiler, yaşadıklarının iziydi. Yüzündeki yorgunluk, sokakta geçen bir hayatın sessizliğiydi.

Elif, İç Anadolu’nun küçük bir kasabasında doğmuştu. Annesini küçük yaşta kaybetmiş, babasının sikiş sertliğiyle büyümüştü. Henüz 17’sinde evden kaçmış, İstanbul’a sığınmıştı. Önce temizlik işlerinde çalışmış, sonra bir tekstil atölyesinde. Ama şehir büyük, yalnızlık derindi. Her yer, onun gibileri yutmaya hazırdı.

Bir sabah cebinde sadece 20 lirası varken, bir kadın ona yaklaştı. “İstersen sana iş bulabilirim” demişti. Elif, çaresizliğin ne demek olduğunu o an anladı. Sonra yıllar süren karanlık bir döneme sürüklendi. Hayat eskort kadınıydı artık. Kimliğini, hayallerini, umutlarını bir kenara bırakmıştı. Bedenini satıyordu ama ruhunu kaybetmemeye çalışıyordu. Geceleri çalışıyor, gündüzleri uyuyordu. Kimseyle göz göze gelmemeye, kimseye içini açmamaya yemin etmişti.

Ama her akşam işten sonra Üsküdar sahilinde oturur, Kız Kulesi’ne bakardı. “Ben de bir gün özgür olabilecek miyim?” diye sorardı kendine. Denizin sesi ona bazen annesinin sesi gibi gelirdi. Teselli ederdi.

Bir gün, bankta otururken yanına yaşlı bir kadın geldi. Kadın ona gülümsedi. “Seni her akşam burada görüyorum. İyi misin kızım?” dedi. Elif şaşırdı. Uzun zamandır kimse ona böyle bir sesle hitap etmemişti. Kadına sadece başını salladı. Kadın, bir kart uzattı. “Kadın dayanışma merkezinde gönüllüyüm. Uğramak istersen, çay içeriz” dedi.

O gün Elif o kartı cebine koydu. Haftalarca dokunmadı. Ama bir gece sabaha karşı seks aynada kendine baktı, ve “Artık böyle yaşamak istemiyorum” dedi. Sabahın ilk ışıklarında dayanışma merkezine gitti. İçeri girmesi saatler sürdü, gözyaşlarını tutamadı.

Şimdi Elif, orada temizlik işlerine yardım ediyor. Geceleri çalışmayı bıraktı. Yavaş yavaş yeni bir hayat kuruyor. Hâlâ zorlanıyor, hâlâ tek başına ama artık umut taşıyor içinde.

Çekmeköy escort arka sokaklarında, insanların bakmaya bile çekindiği bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu 24 yaşındaki Melis. Küçük yaşlardan itibaren yoksulluğu, sevgisizliği ve yalnızlığı seks iliklerine kadar hissetmişti. Hayat, ona hiçbir zaman nazik davranmamıştı. Ailesi, onu İstanbul’a daha iyi bir hayat hayaliyle göndermişti ama burası da taş gibi sertti, soğuktu, acımasızdı.

Melis, liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmış, ilk başta temizlik işleriyle geçimini sağlamaya çalışmıştı. Ama kira, fatura, yemek derken aldığı üç kuruş yetmemeye başlamıştı. Yirmili yaşlarının başında, önce bir arkadaşının tavsiyesiyle “gece işleri”ne bulaşmış, sonra o dünyanın götten karanlığında yavaş yavaş kendini kaybetmişti. Her sabah makyajını silerken, aynada tanımadığı bir kadınla göz göze geliyordu.

Çekmeköy escort sokakları ona hem ekmek olmuştu, hem de dikenli bir yol. Her gece, minibüs duraklarının arkasındaki parkta oturur, sigarasını yakar ve derin bir nefes alırdı. İçinde tuttuğu öfke, korku ve kırgınlık hiç dağılmıyordu. İnsanlar onu yargılıyor, görmezden geliyor ama kimse “neden”ini sormuyordu.

Bir gün, yağmurlu bir akşamüstü, parkta titreyerek otururken yanına 10 yaşlarında bir kız çocuğu geldi. Kız, annesini kaybetmişti. Melis, o küçücük elleri oral ısıtırken kendi çocukluğunu hatırladı. Annesinin sıcak kucağını, yoksul ama huzurlu akşam yemeklerini… Gözleri doldu. O an bir şeyler değişmeye başladı.

Küçük kıza birkaç gün yardım etti, ona sokakta kaybolmaması için yol gösterdi. Sonra kendi hayatına dönüp “Ben hep böyle mi kalacağım?” diye sordu kendine. Cevabı bilmiyordu milf ama denemek istiyordu. O hafta gece çalışmayı bıraktı. Zordu, çok zordu. İlk zamanlar aç kaldı, sonra bir kadın sığınma evine başvurdu.

Aylar geçti. Melis şimdi bir kafede garson olarak çalışıyor. Küçük bir oda kiralamış, hâlâ hayatta kalma mücadelesi veriyor ama artık aynaya baktığında seks kendine daha uzun süre bakabiliyor. Karanlığın içinde bulduğu o minicik umut, onun için yeni bir başlangıç olmuştu.

Çekmek escort arka sokaklarından birinde, eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu 22 yaşındaki Dilan. Hayat, onun için hiç adil olmamıştı. Mardin’de doğmuş, şiddetin ve yokluğun ortasında büyümüştü. Babası seks erken yaşta hayatlarını terk edince annesiyle beraber İstanbul’a göç etmek zorunda kalmıştı. Annesi temizliklere gidiyor, Dilan da küçük yaşta ev işlerinde ona yardım ediyordu. Okula devam edememiş, çocukluğunu çalışarak geçirmişti.

On sekizine bastığında annesi aniden hastalanıp hayatını kaybetti. İstanbul’un kocaman seks yalnızlığı, Dilan’ın üzerine çökmüştü o gün. Barınacak yeri, tutunacak bir ailesi kalmamıştı. İş aradı, temizlikçilik yaptı, sokakta simit sattı. Ama bir kadının tek başına ayakta kalması sandığından daha zordu. Uğradığı tacizler, hor görülmeler ve çaresizlik onu zamanla pes ettirmişti.

Bir gece sokakta tanıştığı bir kadın, ona “gece çalışarak para kazanabileceğini” söyledi. “Kimse senin için kapı açmaz,” demişti kadın, “Ama sen kendi eskort yolunu çizersin.” Dilan o gece düşündü, vicdanıyla kavga etti, gözyaşı döktü… Ama sonunda karnını doyurmak, başını sokacak bir yer bulmak için kabul etti.

Çekmeköy escort arka sokaklarında geceleri çalışmaya başladı. Gündüzleri uyur, akşamüstü makyaj yapar, dışarı çıkardı. Bu düzen, ruhunu kemiriyor ama milf başka çaresi olmadığını düşünüyordu. Bazı günler kendini aynada tanıyamıyor, gözlerinin içindeki ışığın yavaş yavaş sönüşünü izliyordu.

Bir gün, Çekmeköy escort küçük bir parkında sokak hayvanlarını besleyen yaşlı bir adamla tanıştı. Adam ona bir defter ve kalem verdi. “Yaz,” dedi, “Yazarsan, içindekileri dışarı atarsın.” Dilan o gün yazmaya başladı. İlk başta sadece karalamaydı. Sonra kelimeler birikti, duygular anlam buldu. Geceleri çalışıyor, gündüzleri yazıyordu.

Zamanla, bir internet forumuna hikayelerini yüklemeye başladı. Okuyanlar etkilendi. Bir yayın evi onun yazılarını fark etti. Dilan, yazıları sayesinde götten hayata yeniden tutundu. Artık sokaklarda değil, kelimelerin arasında yaşıyordu. Geçmişi silinmese de, geleceği yeniden şekillendirebileceğini anlamıştı.

Meryem, 26 yaşında, Çekmeköy escort iç kesimlerinde, ormanlık alanın yakınındaki dar bir sokakta, küçük bir apartmanın bodrum katında yaşamaya çalışıyordu. Evin içi nemliydi, penceresi küçük ve kasvetliydi. Ama yine de “kendi yeri” olduğu için ona sığınıyordu. Geceleri dışarı çıkar, sabahın ilk ışıklarıyla eve dönerdi. Kimi zaman yürürken seks yere bile bakamazdı; başını dik tutmak onun için zordu. Çünkü herkesin bakışında yargı, her köşede bir sessiz hesaplaşma vardı.

Hayat Meryem’e erken yaşta yük bindirmişti. Mardin’de doğmuş, 14 yaşındayken zorla evlendirilmişti. Şiddet, baskı, susturulmuşluk… Hepsi gençliğini yiyip bitirmişti. Kaçmaya karar verdiğinde 18’ine henüz girmişti. İstanbul’a sığındığında sadece kimliği ve bir çantası vardı. Önce temizlik işleri, sonra garsonluk… Ama geçim çok zordu. Kalacak yer bulamadığında sokakta yattığı günler olmuştu.

Bir gün, tanıdığını sandığı biri ona “daha kolay para kazanmanın” yolunu gösterdi. O an anlamasa kondom da içine çekildiği karanlığın adı hayat kadını olmaktı. İlk zamanlar isyan etti, kendine yabancılaştı. Fakat zamanla “zorunda kalmak” normalleşti. “Başka seçeneğim yok” diyerek sustu.

Çekmeköy escort seçmesinin nedeni daha sessiz olmasıydı. Geceleri işine giderken kimseyle göz göze gelmemeye çalışırdı. Ama bir sabah, eve dönerken bir duvar ilanı dikkatini çekti:
“Kadınlara Ücretsiz Psikolojik ve Mesleki Destek. Her Kadın Yeniden Başlayabilir.”

Bir şey kıpırdadı içinde. Günlerce düşündü, gitse mi gitmese mi? Sonunda bir sabah cesaretini topladı ve merkez kapısından içeri adım attı. İçerisi sıcaktı; insanlar gülümsüyordu. İlk defa biri ona “Nasılsın?” dediğinde, ağlayarak cevap veremedi.

Aylar geçti. Meryem terapi aldı, insanlara güvenmeyi yeniden öğrendi. Aşçılık götten kursuna yazıldı, kendini yeniden keşfetti. Şimdi sabahları fırında çalışıyor. Yüzünde makyaj değil, un izleri var. Ama bu izler onun için bir onur madalyası gibi. Çünkü her sabah alnının teriyle kazandığı yeni bir güne uyanıyor.

Zehra, 24 yaşında, Çekmeköy escort arka sokaklarında, yıkık dökük bir apartmanın bodrum katında tek başına yaşıyordu. Dışarıdan bakıldığında sessiz milf bir kadın gibi görünse de, içinde fırtınalar kopuyordu. Her sabah, güneş henüz doğmamışken evine döner, battaniyesine sarınıp karanlık duvarlara sessizce bakardı. Uyuyamazdı çoğu zaman; geçmişiyle yüzleşmek, uykusundan daha baskındı.

Küçük yaşta evden kaçmıştı Zehra. Ev onun için cehennemdi. İstanbul’a ilk geldiğinde umut doluydu, “bir iş bulur, ayaklarımın üzerinde dururum” diyordu. Ama gerçekler farklıydı. İş bulmak kolay olmadı. Kaldığı götten yerlerde güvende hissetmedi. Bir gün cebinde hiç parası kalmadığında, ona “yardım edebileceğini” söyleyen biri çıktı karşısına. Başta anlamadı ama zamanla o yardımın bir bedeli olduğunu öğrendi.

Hayat onu bir hayat kadını olmaya mecbur bırakmıştı. İstemediği halde bu yola girmişti. Başta sadece “geçici” diyordu. “Sadece birkaç ay…” Ama aylar yıllara döndü. Çekmeköy escort, kimsenin dikkatini çekmeyecek bir mahallede yaşamaya başladı. Kimseye güvenmiyordu, kimseye adını bile söylemiyordu. Zehra olmayı bile unutmuştu bir ara.

Bir gün yağmurlu bir gecede, köşe başında beklerken yanına yaşlı bir kadın yaklaştı. Sırtında şemsiye, elinde bir broşür. Kadın sessizce, “Kendin için bir şey yapmak ister misin?” dedi. Broşürde, Çekmeköy escort Kadın Danışma Merkezi’nin adresi ve saatleri yazılıydı. Zehra önce ilgilenmedi. Ama ertesi gün, kendini birden o kapının önünde buldu.

İçeriye girdiğinde utanç, korku ve öfke içindeydi. Ama kimse onu yargılamadı. Danışman kadınlar ona sadece adını sordular. Zehra… O ismi ilk defa yıllar sonra kendisiyle birlikte söylemişti. Ağladı. Hem de çok ağladı.

Haftalar içinde terapiye başladı. Sessizliği yavaş yavaş çözüldü. Ardından oral meslek kursuna yazıldı. Aşçılığı seviyordu. Ellerinin işe yaradığını hissetmek, onu hayata bağlıyordu. Küçük bir kafede işe başladı.

Artık sabahları erken kalkıyor, temiz kıyafetlerini giyip işe gidiyor. Aynaya baktığında, geçmişi görmüyor; geleceğini görüyor.

Elif, 25 yaşındaydı. Çekmeköy escort kıyısında, ormana yakın bir mahallede, tek odalı bir gecekonduya sığınmıştı. Küçücük penceresinden içeri süzülen gün ışığı, çoğu zaman yüzünü aydınlatmazdı. Zira o, genellikle sabaha karşı uyur, gün doğarken uykunun derinliğine gömülürdü. Yaşamı, gecenin içine saklanmış bir hayal gibiydi.

Aslen Kütahya doğumlu olan Elif, küçük yaşta annesini kaybetmiş, babasının baskıcı ve sevgisiz yapısıyla büyümüştü. 17 yaşında evden kaçtığında yanında kondom sadece birkaç giysi ve umut dolu bir kalp vardı. İstanbul onun gözünde bir özgürlük kapısıydı; oysa kapının ardında karanlık bir dünya bekliyordu.

İlk zamanlar bir tekstil atölyesinde çalıştı. Ama yaşamadığı taciz, hakaret kalmadı. Parasını seks alamadan kaçtığı gün, cebinde sadece 20 lira vardı. Çaresiz kaldığında, kendisini “yardım edeceğini” söyleyen bir adamın ağına düştü. Birkaç ay sonra sokaklarda çalışmaya başlamıştı.

Çekmeköy escort gelişini hâlâ net hatırlıyordu. Daha az tanınan, daha sessiz bir yer olması işine gelmişti. Ama sessizlik, onun iç dünyasında yankılanan fırtınaları bastıramıyordu. Her gece kendine “Ne zaman bitecek bu hayat?” diye soruyor, cevabını bulamadan sabah oluyordu.

Bir gün, çalıştığı gecelerden birinde, yağmurun altında yürürken eski bir kafede oturan yaşlı bir adam dikkatini çekti. Adam, yıllarını öğretmenliğe vermiş bir emekliydi. Elif’in halini fark etti. Hiçbir şey söylemeden, ona bir çay ısmarladı. Sonra bir broşür uzattı:
“Kadın Dayanışma Merkezi. Çekmeköy Belediyesi’nin destek programı. Git, dinle. Kaybedeceğin bir şey yok.”

Elif ertesi gün oraya gitti. İlk başta kendini anlatmakta zorlandı. Ama oradaki danışmanlar, onu dinledi. Onu yargılamadılar, sadece destek oldular. Psikolojik sert danışmanlık aldı, ardından aşçılık kursuna yazıldı. Her gün kendine küçük hedefler koydu. Bir sabah, kahve içerken defterine şu cümleyi yazdı.

Nisa, 22 yaşında, Çekmeköy escort arka sokaklarından birinde eski bir binanın giriş katında yaşıyordu. Daire küçüktü, rutubet kokuyordu ve pencerenin evli esc hemen önünde bir sokak lambası bütün gece yanar, uykusuna karışan bir huzursuzluk olurdu. Ama orası onun “evi”ydi. Belki de uzun zamandır sahip olduğu tek güvenli alan.

Nisa, Sivas’ta doğmuştu. Beş çocuklu bir ailenin en büyük kızıydı. Daha 12’sindeyken kardeşlerine annelik yapmaya başlamış, okuldan sonra pazara gidip annesiyle sebze satmıştı. Lise ikinci sınıftayken okulu bırakmak zorunda kaldı. Babası işsizdi, annesi de hastaydı. Aileyi ayakta tutmak artık onun omzundaydı. Ancak bu yük fazlaydı. İstanbul’a gitmeye karar verdi, çünkü köyde umut kalmamıştı.

İlk başta temizlik işlerine girdi, gündelikçilik yaptı. Fakat geçinmek zordu. Tek başına, yabancı bir şehirde, kimsesiz kalınca çaresizlik ağır basmaya başladı. Çekmeköy escort tanıştığı bir kadın, ona “gece işlerinden” bahsetti. Önce reddetti. Ama kira gecikti, elektrik kesildi, midesi günlerce boş kaldı. Direnmekten vazgeçti. Kendi kurallarını koyarak, hiç istemediği bir hayata adım attı.

Geceleri çalışıyor, gündüzleri uyuyordu. Kimseyle konuşmuyor, kimseye güvenmiyordu. Onu görenler seks sadece yüzüne bakıyor, içindeki yaraları görmüyordu. O ise her sabah aynada kendi gözlerinin içine bakarken şu cümleyi tekrarlıyordu:
“Böyle bitmemeli.”

Bir gün Çekmeköy Belediyesi’nin açtığı kadın danışma merkezinin broşürünü gördü. Önce yırttı, attı. “Kim anlayabilir ki beni?” diye düşündü. Ama birkaç gün sonra, içindeki sessiz çığlık galip geldi. Merkeze gitti. Sessizce oturdu, dinledi. Psikolojik destek, meslek kursları, geçici iş imkânı… İlk defa gerçekten bir çıkış kapısı olduğunu hissetti.

Nisa artık haftada üç gün kuaförlük kursuna gidiyor. Hayat hâlâ kolay değil; geceleri bazen sex hâlâ işe çıkmak zorunda kalıyor. Ama fark şu: Artık bir hedefi var. “Bu işten çıkacağım. Kendi ayaklarımın üzerinde duracağım,” diyor. Geleceğe dair küçük de olsa bir umudu var.

Merve, 24 yaşında, Çekmeköy escort kuytu bir sokağında, terk edilmişe benzeyen eski bir apartmanın çatı katında yaşıyordu. Kirası ucuzdu çünkü pencereleri kırık, kaloriferi bozuk, duvarları rutubet kokuyordu. Ama o küçük odada, kendine ait bir alanı olması bile bir lükstü Merve için. Çünkü hayatı boyunca kimse ona ait bir yer, bir güven sunmamıştı.

Merve, Zonguldak’ın kenar mahallerinden birinde büyümüştü. Babası alkolikti, annesi ise evden kaçan bir ablasının ardından hayata küsmüştü. 15 yaşında evden kaçtı Merve. İstanbul’a ilk adımını attığında yanında ne parası ne planı vardı, sadece “kaçmak” vardı içinde. Çekmeköy escort ise tesadüfen gelmişti; tanımadığı biriyle sokakta tanışmış, o da onu buradaki bir eve yerleştirmişti.

O evde tanıştığı kadınlar, ona “başka seçenek kalmadığında” ne yapıldığını anlattılar. Merve ilk zamanlar korktu, kaçtı, ağladı… Ama zamanla sokakları öğrendi. Geceleri çalışıyor, sabaha karşı yorgun adımlarla eve dönüyordu. Onun için hayat; karanlık, suskun ve yalnızdı. İnsanlar yanından götten geçerken onun gözlerine değil, yüzüne bile bakmazdı. Ama her gece aynaya baktığında hâlâ içindeki o küçük kızı görüyordu.

Bir gün mahalledeki küçük bir parkta, bankta otururken bir yaşlı kadın yaklaştı. Elinde taşıdığı poşetleri bırakıp yanına oturdu. “Yorgun görünüyorsun,” dedi kadın. Merve önce cevap vermedi. Ama kadın gitmedi. Her gün orada buluştular. Kadının adı Zehra idi ve emekli bir öğretmendi. Konuştular, çay içtiler, bazen sadece sustular.

Zehra Hanım bir gün eline bir kâğıt tutuşturdu:
“Belediyenin kadınlar için psikolojik destek ve meslek eğitimi kursu var, istersen birlikte gidelim.”

Merve o akşam aynaya baktığında, içindeki küçük kıza “belki bir şans daha” dedi. Ertesi gün evli Zehra Hanım’la birlikte merkeze gitti. Haftada üç gün dikiş kursuna yazıldı, psikolojik destek almaya başladı. İlk başlarda eskort yabancıydı herkes, ama zamanla kendini ifade etmeye, anlatmaya başladı. Artık geceleri çalışmamaya başladı. Geçim zorlaşmıştı ama zihni biraz daha rahattı. İlk kez “seçme hakkı” olduğunu hissetmişti.